"Kaç intihara denk düşer yokluğun?

Kapat gözlerini ve bana bak… Ben diye ne varsa gördüğün, işte o senin yokluğun…Yokluğunla varlığın arasında kalmış yüreğimin üzerine karanlığın katransı çarşafını örtüyorum. Yine. Gözbebeklerinin ıslaklığında kurulmuş yokluk zindanın pas tutmuş demirlerini avuçlarımda kanattıkça canımdan bir can koparıyorum yokluğuna.

Sonunda bedenimin ölümle müjdelenme pahasına “ susmalara hüküm giymiş yüreğimle “ çığlık çığlığa adını haykırıyorum varlığını sırtlanmış cümlelerin sen kokan harflerinde.Parmak uçlarımda birikmiş hasret cümleleri mürekkebimin ucunda son nefesini verirken; ben her gece payıma düşen yalnızlığını dudaklarımda dua dua kanatıyorum.

Kanattıkça dudaklarımı, hasret yüklü mektupların gözyaşında yıkanmış virgüllerine yaslanıp harf harf varlığına düşüyorum. Toprağı alnından öpen yüreğimi gözlerine kapadıkça, özlemim oluyorsun yüreğimin sensiz satırlarında.."