hiçbirşey anlamadım
ne dikili bir ağacım oldu
ne dikili bir ağaç oldum. çöllerde ne mecnun, ne derviş oldum. hamdım, yandım ama pişmedim. ve yanarak öğrenilirmiş hayat, küle döndüğümde anladım… dereler derin, dağlar yüksek olurmuş, ne derede su, ne dağ başında kar oldum. asi rüzgara kapılmış, serseri bir kurşun gibi hava akımına kapıldığımda anladım.. hayatın bir adı yalnızlıkmış, bir adı kör kütük sarhoş olmakmış, içmeden de sarhoş olunduğunu, hayaller başımı döndürdüğünde anladım. bir sevdaymış sevdaya sevdalanmak, bir çakmak, bir kibrit, bir alev topuymuş. umutmuş her kıvılcım, ve hayal kırıklığıymış her umut. hayalim kırıldığında anladım.. beylik laflar ederken bulduğumda kendimi, her şeyin lafu güzaf olduğunu anladım.. herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış, hayatı tiye aldığımda anladım.. 18.03.2010 ist |
Hayat denilen yaşandıkça; ömür denilen günler olaylar, insanlar gördükçe anlatır, anlar insan, zorla olsa bile öğretir adı yaşam denilen:))
Ders alabilmektir belki de hayat denilen.. Ya da aldığın derslerin hükmünü devam ettirebilmek.. Yüzleşmektir belki.. Kendinle, yüreğinle, yaptıkların/yapamadıklarınla, keşke'lerinle.. Sorgulamaktır kendini.. Pay'lar çıkarabilmektir.. Karşındakinden evel tiye alabilmektir kendini.. En anladığını sandığın anda anlamamaktır belki de hayat denileni.. Ya da yüreğin acıyınca anlamak yahut anladığını sanmaktır.. Kimbilir...! Zordur velhasıl zordur hem anlamak hayatı hem anlatmak.. Zordur kendini tanımak bir o kadar da karşındakini..
Yüzleşmiş yüreğiyle, hayatıyla, yaşanmışlıklarıyla, sorgulamış kendini ve hayatı sn. şairimiz..
Saygı ve sevgilerimle...
sera. tarafından 3/18/2010 1:33:05 PM zamanında düzenlenmiştir.