CAN
Maziyi ele aldım, yarına selam verdim
Haklıya hak, haksızı da eleştirip yerdim Şeytan itiraz etti, melekleri mest etti Kader ise her ikisine doğru çark etti. Ölümün sırrı, her gün doğan güneşte saklı Kâhin söyler, kehanet eyler, aklı ve paklı Ateş yakar, ateşi ise kutsal nur yakar Su bulur mecrasını, mutlak denize akar. Göz göze bakar, duygular ise kalpten çakar Gecenin sonu sabah, zaman sabırla akar Mutluluk biter, umutlar yine başa döner Taş kaya, kul yaya, her yıldız kayarak söner Ak ile kara zıt, birlikte iki dost renktir Gerçekleri tartar, her iki kefesi denktir Hayat yol alırken biter, mekânı topraktır Can, sonbaharda ağaçtan düşen bir yapraktır. |