Güneş
Günü ne kadar aydınlatırsa
Şafaklar misali yürekleri dağlasa da
Gece kalbin inşirahını sancıyla hale anlatsa
Ruhum gönlümün fakirliğinde yol alınca, sürur uzakta
Derlediğim umutlarım nefsi çılgınlığımla yakamı bırakmayınca
Bir kor misali sinemi dağlayıp, vaktin hesabıyla ve acıyla hesaba çekiyordu



Aşk
Kul kimliğinde yakarıştır
Secdenin ülfetiyle yanmaya kanıştır
Vuslatın vadesinde ve sevdanın haz sevinciyle ağlayıştır
İnsan olgunluğunun, adamlık sorununun nazarlarda okunanıdır
Hal ikliminde baharın, zihin dirliğinde ihsanın muvazenesini tanımaktır
Hesabın hasadında, dökülen gözyaşlarının sağanağında sabrı yudumlamaktır



Eza
Dil ile başlayan bühtandır
Kalbi hicranı anlamamak nisyandır, kayıplar yaşamaktır
Ölüm ne kadar bir diriliş olsa da, hesabı kalan oldukça ağlamaktır
Varlık adına her ne varsa, ruhun hüznü anlaşılmayınca sancı çok yakındır
İnşirah halin sayfalarında kalbini tanımlasa da, vasfın ihlâsa yabancıysa acı
Hamiyet ve muhabbet yaşamanın açılan sayfaları, baharın letafetli yudumlarıdır



Mustafa CİLASUN