Gelme ölüm gelme
Daha işim var dünyada.
Gelme ölüm gelme
Hazır değilim daha.
Ne yemişlerinin tadını
Ne denizin
Ne suyun
Almadım doya doya.
Doya doya sevmedim bile.
Gelme ölüm gelme
Daha hazrlanmadım.
Hadi torunları görmemem neyse de
Çocuklarım var
Büyütüp evledireceğim.
Gelme ölüm gelme
Onları yetim koymaya razı olmaz baba yüreğim.
Biraz daha izin ver bana
Bir gün, birgün, bir gün daha
Bensiz kalmasın sevdiceğim.
Sonra istersen gelebilirsin,
Ama sen gene de isteme,
Dünyaya alışamadan henüz
Sana alışmamı bekleme ölüm.
Biliyorum;
"Vâde "diyeceksin,
"Emir "diyeceksin,
Sonra beni alıp gideceksin.
Geride kalanları düşünmeyeceksin.
Olur mu böyle,
Sen söyle?
Ben elliye merdiven dayadığım halde,
Doyamamışken geride bırakacaklarıma.
Onlar bana nasıl doyar?
Benden boşalan yere
Sevdiklerim ne koyar?
Gel bırak peşimi ölüm.
Söz veriyorum sana;
Hazır olduğumda,
Kendim geleceğim.
İşte o zaman ; huzur içinde öleceğim.

Sedat YILMAZ