Bir bilek kesiği kadar kesin
Şah damarı kadar yakınmış
yalnızlık denen
Öyle kızıyorum kendime ah öyle ki;
Ne dışarıdaki soğuk umrumda
ne de içerdeki

Böyle değildi esasında her şey en başında
Yağmurun deniz yaptığı
bir göldüm eskiden
Bahar ezgileriyle açan bir fidanı sevdim fi tarihinde
Sakin duran suyum dalgalandı,
İşte ben böyle tadı verdim ilk “Hazar” olmayı

“Bir ihtimal” demişti izlediğim bu filmde esas oğlan
bir ihtimal!
Ve esas kız “bir gün mutlaka” diye haykırmıştı
gelen bulutlara
İhtimalde saklı bekledi umut gönüllerdeki
Çıktığında ise sanırım,
Saklayacak olana çok
yaşayacak olana az geldi

Ben böyle öğrendim şu garip dünyada
“Tanrı” gibi yalnız olmayı ne yazık ki…
Sorarsanız;
İşte budur benim hikâyem,
Bu bir garip
Hazar’ın hikâyesi!