GÖR DERİM
Aynanın önüne geç ince ele sık doku
Bende göğü kendinde çıyanları gör derim Mademki sende kıymet ifade etmez özüm Sözlerimde takdire şayanları gör derim Hakkı dava ettiğim için sövmüştün hani Çapınca cümlelerle manen dövmüştün hani Peşinden içindeki kini övmüştün hani O an sustum lakin bu beyanları gör derim Sende alilik varsa isminden zerre miskal Bende aklına bile gelmeyecek kadar var Sendeki dinç yılanın bütün zehrine medar Koyun postlu kurtluğu duyanları gör derim Kabahat sende değil dilin senden uzun ya Menfi milliyetçilik mektebinden mezun ya Kaymağında sütünde hem şekerin tuzun ya Kusup tükürüp mecbur doyanları gör derim Belki "doğruyum" dersin sormak istersem seni Sarraflıktan dem vurup eritirsin madeni Mazlum bölücü çıkar zalim kalır medeni Tek diş ile halkını soyanları gör derim Nafile olabilir bu sözlerim yanında Ben öfkemi haykırdım kendimce tam anında Yani biraz insanlık varsa şayet kanında Sabit durup dilimden kayanları gör derim MEHMET DURAK 10.03.2010 - ADANA |
“O an sustum lakin *bu* beyanları gör derim”
Şimdi sana dikkat etmen gereken bir yeri daha söyleyeceğim. Kelimeler bölünmemiş, yani görünüşte durak hatası yok. “bu” işaret sıfatıdır ve sonraki kelimeyle birlikte söylenmelidir. O zaman da durakta kayma oluyor. Durağına uygun okunabilir ama ( duraklı şiir yazanlar bu şekilde okur, diğerleri; O an sustum lakin/// *bu* beyanları gör derim” der ki hatalı gelir o zaman.) şair okuyanları da düşünmek zorundadır. Bir dahakine buna da dikkat et.