sevgiye sarıl insan en umarsız zamanlarda ..en koyu renkleri bile yüregine sardıgyla tanır bazen..
kendini unutur..kendinden geçer sevgiyle yaşayacagını sanırken bile..
oysa kendi kadar vefakar vede fedakar degildir..sevdigi yürek bile...
ne güzel bir anlatımdı...yüregimi acıttı..hüzün kapladı gönül gözümü...
kutluyorum sevgiyle yazan kalemi...
ve;
izninizle favori listeme alıyorum bu güzel şiirinizi...

Bazen hayat akla gelmeyenleri yaşatır insana.. Yanlış zaman doğru insan, doğru zaman da yanlış insana rastlatır.. Yalanlar doğrulara, doğrular yanlışlara karışır..Sınar bazen hayat denilen.. Acıtır yüreği, incitir.. Sızlar taa derinden. Hazmedemediklerini hatırlar unutayım dedikçe.. Daha da bir dokunur aslında zaman geçtikçe..
Bir yürek düşmüş dizelere, sevdalanan incitilen.. Öfkeli kırgın, sitemli.. Belki sevdalısına belki böylesi sevdiği için aslında yüreğine bu kızgınlığı.. Lakin gene de sevgisi öylesi derin ki, öylesi büyük ki istemez sevdiği mutsuz olsun ona beddua etsin, kıyamaz.. Her ne yaşanacaksa kaçış olmuyor sn.şairim.. Belki de acılar, aldanmalar pişiriyor insanı kimbilir...!
Dilerim zaman denilen ilaç olur kırgınlığınıza.. Derin izler bırakmadan geçer zaman denilen..
Saygı ve sevgilerimle...

yarasını sardım/yaralarıma merhem oldu"

Kutlarım yüreğinize sağlık güzel bir şiir olmuş.Selamlar