ÜLKEMİN KADINLARI

Ülkemin çileli kadınları geçer gönlümden
Saçının her bir teline
Bir ayrı sevda türküsü söylenesi
Bazen Elif olurlar incecikten kar yağarken
Dökülmüş alnına siyah perçemleri
Sürmelidir ceren gözleri
Çatlamıştır burçak yolan o kınalı elleri
Günbatımında tarladan dönerler
Suya inen söğüt dalı misali
Ya da fabrikadan çıkmıştır akşam vakti
Koşar yeni doğmuş bebesine
Ak göğsünde düğümlenir sütleri
Bir mücevherdir çocukluğu ki yitirdiği
Tatmadan tükenir yaşayamadığı gençliği…

Kerem ile Aslı’nın sevdaları
Yıldızlar kadar uzaktır onlara
Acımasız töreler doymaz canlara
Duvakla çıkarlar baba evinden
Geri dönebilirler ancak tabutla…

Bazen Serenay’ dır adları, bazen de Seyra
Kimi zaman Berfin’ dirler Dicle kıyısında
Doğu Karadeniz’ in bir balıkçı kasabasında
Tanura’ dır ya da
Iraz’ dır Çukurova’da
Kim bilir? Belki de Ramize’ dir Trakya’ da

Adları, dilleri ne fark eder ki?
Kim olursa olsunlar, özünde kadındır hepsi
O kadınlar ki bir tutam sevgidir suları, ekmekleri
Onlar, ülkemin kadınları
Her biri helal süt emmiş,
Her biri ölesiye sevilesi…

Naime ÖZEREN / 2010