Yorulmuştu bir beden, uzandı, daldı hayallere
Bir başka bedenle yürüdü, rüya denen aleme
Hiç farketmedi ki yataktaki beden onunla aynı
Aynı anda iki aynı bedende, sadece o vardı

Herşey aynı, madde aynı, sevinç ve korku
Rüyadaki beden, bakıyor ve görüyordu
Uyanınca hayal dediklerini rüyasında o
Sanki gerçek gibi, heyecanla yaşıyordu

Deseydin elinle dokunduğun, hep hayal
Hatta bedenin, dokunsan bile sanal
Rüya gerçek sanıldı, hayır, başka yerdesin
Sanmaki var bildiğin, yaşadığın yerdesin

Uyanınca anlarsın, boşaymış tüm korkular
Ne gözünle gördüğün, ne korktukların var
Hayali gerçek sandın, oldu sana cehennem
Bu hayal ve rüyayla, geldi geçti bir dönem

Ölmekten korkunca öldürme beni dersin
Oysa gerçekte, ne ölü, ne de ölmedesin
Kazandığın bir şey yok, ne de kaybettiğin
Bak hepsi orda kaldı, ne ise yapıp ettiğin

Ölmek uyanmaktır, hakikat dilinde kıyamet
Birinde uyanırken diğerinde kopar kıyamet
Farkettin mi öldüğünü, var mıydı hiç acı?
Bildin mi nerden geldi bu korku, bu sancı?

Öğrendiğini yaşarsın, korkudur senin bilgin
Gider Korku senden, hakikate dönerse ilgin
Cehennem bile kaçar varsa eğer cesaret
Korkunu yendiğinde, kalmaz sende esaret

Algıdır var eden, hayali madde yapan
Hakikate erermiş algısından kurtulan
Burda da maddeyi, duyular göstermede
Rüyadasın, hayali madde zannet demede

Bilirsen başka bir şey yok, odur sana basiret
Dersin berabermişiz, nasıl görmedim hayret
Sahibi benmişim, hizmetteymiş herşey bana
Var diye gördüklerim gerçek birer aldatmaca

Zaman hileymiş, mekan hayal, tıpkı bir rüya
Aşk imiş aslolan, her ne yaşadın, gördün ya
Ayrı biryer değilmiş, herşey bende toplanmış
Yaşadım sandığın şey, zamansızlıkta bir anmış
Almuti