AĞLAMA ANNE
AĞLAMA ANNE
akşamları korkardım aglardım yanına gelirdim uyurdum anne. Her sabah yanıma gelip saçlarımı okşayıp beni kaldırırdın kahvaltını yap diye beni çağırırdın yemeğimi yiyip okula giderdim ben ozaman ablamla birlikte okula giderdim kusura bakma devamlı kavga edip edip ceza alıp yüzünü yere eğitirdim özür dilerim anne benim okumamı isterdin babam gibi olmamı istemezdin ama basaramadım anne hep serserilere uyardım okulda hocalara diklenir derslerden kaçar sigara içmeye giderdim senin istediğin gibi bi evlat olamadım hiç bir işte yüzüm yok devamlı iş değiştirirdim ama geldi çattı ASKERLİK VAKTİ askerliğime daha çok vardı derdim ama 2 yılım kaldığında askerlik kafama vurdu ama düşünüyorumda ya askerde şehit düşersem ağlarmısın anne bazen kendimden nefret ediyorum hiç bir işi yapamıyorum ama bir gün şehit düşersem ozaman aglama aglama anne çünkü hani derler ya kırk yılda bi işe yaradın evet ozaman kırk yılda bir işe yaramış olurdum ama sakın ağlama anne beni ozaman yanıma gelip saçımı okşayan biri olmayacak her gün koğuş kalk diyecekler sabahın köründe tabi orası ana ocağı değil asker ocağı aman ne olursa olsun ben vatani görevimi yapimde gerisi önemli değil önemli olan dağlarda anaşit bırakmamak onlar ölsünde ben yaşamamış olim eğer gazi olursam merak etme ozaman bi kurşunda kafama sıkarım anne ŞİİR:AĞLAMA ANNE: SÖZ:MESUT |