: GÜNESIN COCUKLARI :
cocuklarin cigliklari düstü düslerime
sabahlari haykiran yürekleri uyanir karanliklarda kacan aydinliklarin mahkumlari sokaklarin ucurumunda nefesi aclik kokan yarinlarin demokat sandigimiz devletler tecavüzcüsüydü topraginin sinsice kivranip yilan zehrini katmisti sofrasina hayaleri calinan umutlari söndürülen günesin cocuklari cocuklarin türküsüydü öksüzlügüne denizlerin dalgasi martilardi yoldas olan onlara agitlarinda yildizlar kaydi imdadina kursunlar degince ucurtmasina mayinlar dösenir oldu oyuncaklari kiriliken ellerinde mevsimsiz birakildi sayfalari kan gölüne dönen ülkesinde gazel cevrildi bahari rüzgar olup savruldular minicik bedenleri panzerlere cercevelendi süt kokan bedenleriyle günesin cocuklari basi göklerdeydi utanmadi bakireligi yiterken iskecelerde onurluca sustu yasasin anilarim diye sevdaya öldüler seni sorgusuz yargilamaya vicdanimla yenide dogacagim bir ölür bin dirilirim sana olan kinimi kusmaya gelecegim senin silahinla vurmaya degil kalemim kursun sacacak yüzüne yemin etmisti sehit düserken günesin cocuklari son sözü kalmisti nefesinde beni sari kirmizi yesil kefene sarin demisti ülkemin külleriye yikayin daglara savurun bedenimi newroza acacagim kardelenler gibi gecelere ekilip sabahlara yesermeye sevdalarimla ucutmalarimiz vurulmayacak sahinler kanatladikca özgürlüge yildizlari takacagiz saclarimiza ay tutunup yasayacagiz yüreginizde cocuklar ölmesin savasin kucaginda cünkü onlar günesin cocuklari dilime yasak koyan tarihinde varligimi inkar eden seninsin hani nerde bana verdigin özgürlük okulum yokki köyümde yakip yiktin viranelerin cölüne biraktin yarinlarimi mezarim bile degil mecullerin kayiplarinda adim adaletsizce ben kürt cocuguyum kürtce konusurum tek sucum buysa düslerime düsen cigliklarin iniltisi günesin cocuklari YAZAN: ZEYNEP KANAT ADALETLI DEVLET SAVASSIZ BIR ÜLKE ISTIYORUZ BIZ GÜNESIN COCUKLARIYIZ |
UMUT ve DOSTCA