Hani...Çok isteyipte yapamadıklarımız vardır...Yaşayamadıklarımız...Yalnızlıkmış kaderimiz deriz ve geçip giden ömrümüzü izleriz...Sonra bir kalem çıkar dökmeye başlar çizgilere özlemleri...

Güz sarıldığı bedenimden
Çekilirken usulca
İstemiyorum desemde daha
Uzatıyor yavaş yavaş elimi
Vefasız,soğuk kışa...
Ömürle dansın sonuna yaklaşıyorken birtanem
Hala bahar umudu ile titreyen yüreğimle
Sancısız,alışılmış müzmin sessizliğin gölgesinde
Söğüt ağacının dallarının göle sevdası gibi
Suskun ama edalı
Yorgun ama sevdalı
Senli sancılarım var diyemediğim...
Bir titreyiş var gönlümde;
Biliyormusun?
Çay demledim kendime
Nedense?
Pekte sevmem halbuki amma
İkide bardak aldım balkona ki
Değme gitsin keyfime...
Ne mi attım içine?
Yalnızlığımı...
...Yalnızlığını
Umutla karıştırıp
Sevgi ile tatlandırdım...
Hadi
Bardağın biri benim
Diğeride senin;
Bir yudum ben içeyim senin bardağından
Bir yudum sen benim bardağımdan
İşte tam zamanı şimdi.
İlk kez karşılaşan bakışlarımız titrerken
Acemice sarılırken birbirine
Yalnızlıklarımız.
Yudum yudum alışsınlar bize...
Sus kimselere söyleme
Artık fincanımı kapatmıyorum
Bıraktım kahve telvelerinde seni aramayı
Hani...
Mutsuz,hüzünlü,yalnız akşamlarımız vardı ya
Sen senin ülkende
Ben benim ülkemde
Arada yıllar mı? var yollar mı?
Çözemediğim...
Savurdum hepsinide bir defterin çizgilerine...
Akşamların gülkurusuna çizdim resmini
Artık eklemek istiyorum yalnız yürüyen gölgeme seni
Ellerim ellerinde ısınsa diyorum
Yüreğimse,yüreğinle sevişse
Gel demiştin ya bana...
Geldim işte...!
Yalnızlığımı bırakmaya avuçlarında
Onlar Kaynaşıp sevişirken sessizce
Biz susalım canımın içi
Gönüllerimizin mahreminde...

h.y.r.y_01.2010/Kıbrıs
N£hird£n__D£niz£


Hayriye Gaygın