Dinmiyor bu akşam hicranım!Ömrümün son deminde bir başkayım Geçiyor hüzün içinde günler ve fakat ziyadesiyle niyazdayım Oysa ne hastayım ve ne de bir muhayyilemde hasretin sancısıyla ayazdayım Derdimi ne kadar anlatsam da kalbi manada hala hicranı sinemde bulmaktayım Ey kutlu nefes ne olur durma ses ver Şevkin sayfalarında halimin sefilliğini ihsanınla bir görüver İnşiraha susayan gönlümü ruhumdan neşet eden ömrümü aşk ile dürüver Ne baharlar gelip geçiyor nefesler hazzın esenliğinde göçüp gidiyor kim ne diyor Anladım ki artık sükût kar etmiyor Sessizliğin nağmelerinde halim fakirleşiyor aşk meşk ettiriyor Hissiyat umudun teslimiyetinde uhdeler sabrın ellerinde kanaat kimde Ne soran var ve ne de bir ibretle bakan gelen safa içinde giden hevesleri derdinde Gözlerim nazar ederken bekliyor Ne kadar fersizleşse de halin deminde nöbeti kimseye bırakmıyor Hasret sancısı atık acı veriyor umutlarım nihayette solgunluk yaşıyor Hazan sinemde ziyadesiyle farklılaşıyor bahar ne kadar açsa da kalp bizarlaşıyor Mekânım gariplerin sığınağı Kalbim yudumladığım çilelerle dolan sayfaların efkârlı barınağı Felek böyle isteyince bahtım hüzünle raks edince hicran ağıtlarım içinde Ne haz kalıyor ve nede kalbimde niyaz sürurla anılıyor ömür şimdi bir hal yaşıyor Artık sığınağım rahmet olunca Solgun nefesim bizarlık içinde nutkumu durdurunca aşk ruhumda Kimsesiz sokaklar terkedilmiş mekânlar mahzunlaşan yakarışlar yanımda Yırtılan mektuplar ağlatan mısralar yüreği dağlayan sayıklama kimin umurunda Dağlar şimdi hıçkırıyor afakta Ey sessizliğe bürünen yaşarken dahi kefeni edebiyle giyen nerdesin Sen naifliğinle ruhuma perdesin ar içinde nefeslenen suhuletsin sen ülfetsin Bir ses ver şevkin sancılarını kalbimden çektir hasretin özlemini halimden sildir Nidamı ne zaman duyacaksın Ne aradığım rıhtımlarda varsın ve nede ummana açılan aşkı nazarsın Sen sinemde efkârsın sancılar yaşatan farksın aşk iksirini yâd eden şafaksın Ömrüm artık nihayetin eşiğinde kalan solgun nefes fevkalade silikse feyzin nerde Mustafa CİLASUN |