KÖYLÜMGün ağarmadan kalkan Çiğ düşmüş toprağına basan Tarla tapan gece gündüz çalışan Ekmeğini alın teri ile kazanan Köylüm Ahmet dayı yı nerden bilecen Koyun kuzu meledikce Eli ayağına dolanan Ekmek edip,bahçeye koşan Kazla tavukla konuşan Köylüm Ayşe nineyi nerden bilecen Şehir de yetişmiş görmemiş ki kazmayı,çapayı Tütün dikeni,domates ekeni Yağmur yağsın diye dua edeni Azığı kuru soğan,dometes olsada; şükür edeni Nasır tutmuş elleri,yanmış yüzleri Nerden bilecen cefakar fakir köyümü Köyden şehire okumak için geleni Derse yetişmek için uykusunu böleni Yırtık pantolon,delik ayakkabı ile; Mahcup,çekingen yüzüyle derse gireni Öğlen tatilinde ekmek helva yiyeni İçinde cevher olan köy çocuklarını ; nerden bilecen. T.cetin |
KALEMİN DAİM OLSUN