kayıp...uykuyu uyuttuğum vakitlerdeyim yelkovanla akrebin dansını izliyorum olduğum yerde büzüşerek korkuyorum çirkinliklerden bana da bulaşacaklar içlerine beni de alacaklar diye dua ediyorum yeni dillenmiş bir çocuk gibi bazen kekeleyerek bazense içimdekini bir çırpıda söyleyerek annemin öğrettikleri babamın inkar ettikleriyle geldim bu yaşa düşününce o zamandan bu zamana soyutla somutun arasında kalıyorum ve galiba aklımı kaybediyorum veda ediyorum hergün meleğimin ağzıyla ıslattığı yastığın kenarına göz yaşımı dökerek tıpkı sana veda ettiğim gibi ve alışıyorum yavaş yavaş yeni yalnızlığıma tek bir noksanla aklımla... |