ZİHAYAT
“hayat sahiplerine”
Yine gece vakti Yorgun kahrolası beden Aşağıdan yukarı bir sızı Bir ağrı Kalbim son durağı Sorguların içerisinde Sensizliğin bilinmezliğinde Tekliyor garip halim Sabaha macera bekliyor Çılgın bir şehre bakan pencerem Arkamdan bana sırıtıyor Mutlu bir kış gecesinde Yaz edasıyla Çizgili gömleğim uzuyor hayat gibi İliklerime düğümlenmiş Tıkanmış damarlarım Ellerimi ovarken gayri ihtiyari Kayıvermiş Ve kirlenmiş… Rakamlarla oynuyor dört işlem Zaman ve gece Beni tutamıyor hece Mürekkep akıyor karanlık gecenin Kuytu çıkmazlarına Bir duvar ve yazı Yalnızlıkmış adı Yalnız olan ben değilim Rüzgârın ayazında kalmış Çırılçıplak bedeni donarcasına titreyen Ellerini semaya açmış bekleyen gece Yalnız olan gece Korkusundan karanlığa bürünmüş Gece… Geldik yaşadık gidiyoruz Derken Ekliyorum son mısramı Hiçbiriniz gece kadar yalnız değilsiniz… f a t i h d a ğ l a r |