GÜL İLE BÜLBÜL
Ömür bahçemin nazlı gülü.
Gülün dalında şakıyan bülbülü. Tara saçların zülfün göreyim, Okşayım, yüreğim titreyip kâkülü. Sen al bir gül isen, Ben ağlayan bülbül olayım. Sen göze durmuş tül isen, Ben aşkından yanıp kavrulayım. Değişmem şeker, kaymak, bal ile, Sen bir ömür, bitmeyen neş-esin. Uçar bu gönlüm tatlı bir kâl ile, Bülbülün dilinde şakıyan nâmesin. Şu yalan dünyada bana, Ne bir mülk, ne mal gerek. Ne han gerek, bana ne saray Bu yalan âlemde kemâl gerek BİŞKEK, 25/05/1999 |