Ben İSTANBUL’U sen diye sevdim...
Kızkulesine bakınca gözlerini...
Denizde uçan martıları görünce ellerini...
Galata köprüsünden geçerken dudaklarını anımsarım hep..!
Sana benziyordu İSTANBUL’A dair ne varsa,
Kapalı çarşının gizemi..
Kadıköyün umarsız telaşı...
Ne varsa sen vardın,jerşey biraz sana çalıyordu İSTANBUL da..
Ben İSTANBUL’U sen diye sevdim...
Sahile inince buram buram sen kokardın...
Denizde sen gibi kokuyor biliyor musun?
Sahi ne renkti gözlerin?
Mavi degilmi?
İSTANBUL da mavi biliyor musun?
Ben istanbulu sen diye sevdim...
Görmedim çirkin yönlerini hiç,seninkileride görmezdim..
Öle katıksız sevdim bir dua gibi....
Heryer başka güzeldi sen varsan biraz...
Beşiktaşın şaşası asaletini...
Varoşların tek düzeligi hoşgörünü...
Denizin uçsuz bucaksızlıgı sevgini anımsatıyordu...
Çıkmaz sokak yoktu İSTANBUL da....
Her yolun sonu mutlaka sana çıkıyordu...
Ben İSTANBUL’U sen diye sevdim..
İçinde barındırdıgı masumiyeti....
Kirlenmişlige inat dimdik duruşunu...
O da sen gibiydi baş kaldırır gibi hayata...
Ve nice sevgiler barındırıyordu bagrında...
Ben İSTANBUL’U sen diye sevdim...
Sende gördüm ne varsa yaşam adına...
4 mevsimin bile başka dildeydi...
Kış kış degildi senli İSTANBUL da...
Baharsa türlü renklere girerdi..
Dedim ya ben İSTANBUL’U sen diye sevdim...
Ne İSTANBUL’U verdiler bana,nede seni....
İkinizde hiç anlamadınız beni....!!!!