KÖR KARANLIK
Almış başını gidiyor çıkar odakları
Geride bırakmış tümsek ile budakları Dul, yetim, çoluk, çocuk takılıyor durmadan Huyu kurusun, zalim duramıyor vurmadan. Aşk bile hormonlu olmuş, leziz tat vermiyor Zaman her şeye şahit, ama hiç ses vermiyor Alan alıyor, veren hülyalara dalıyor Nal toplayan ise en geride tek kalıyor. Bilen bilmeyene mahkûm edilmiş sistemde Ne acı gerçekler var, uzun kara listemde Gırla gidiyor, loş ışıklar altı muhabbet Bu gidişle, toplum hapis yiyecek müebbet. Kara koyun sürüsüne benziyor, sür gitsin Bu işler düzelmez, diyorlar sen de vur gitsin Karanlığa küfreden sözde aydınımız çok Ancak; kör karanlığa, tek mum dahi yakan yok. |