Ne varsa senden sonra bildiklerim değişti;
Tek başıma oturup içmesini öğrendim…
Önümde senden kalan hicranın hatırası;
Her gece teker teker seçmesini öğrendim…

Yağmur nasıl ıslatır ateş nasıl yakarmış;
Eşi ölen serçeler göğe nasıl bakarmış;
Gözlerimden bir derya bilsen nasıl akarmış;
Damla damla düşenden kaçmasını öğrendim;

Yokluğunda dağınık odamın her köşesi;
Kulağımda çınlıyor ayrılığın neş’esi;
Başucumdan eksilmez dertsatanın şişesi;
Her gece kadeh falı açmasını öğrendim…

Nedir senden çektiğim cefa mısın bela mı?
Destan ettin dilime “yeter” diyen kelamı;
Elbet bir gün duyarsın elbet bir gün selamı;
Taşıdığım bu candan geçmesini öğrendim..

Ayan – beyan ortada ramak kaldı ölüme;
Sen eklersin ismimi “bitti” diyen bölüme;
Gözyaşların fazladır lakin gonca gülüme;
Mezarımda bir mabet açmasını öğrendim…

Ali ALTINLI – 23/02/2010
Saat: 23:23