Ya şimdi nerdesin!
Bir nehirde buluşan ayrı ayrı kollardık.
Ayaz gecelerin, siyah yalnızlığında Kelimeleri örterek beyazı avuçladık Harf harf güldük, dudaklarımızdaki tebessümlerde Ayın kızıllığını avuçlayıp, güneşi doğurduk Ağırlığımızca cebimizde taşıdığımız hüzünler… Yakılan, yıkılan umutlarımız… Bozuk para gibi harcanan şerefimiz ayaklar altında çiğnenirken, Bedeli ödenmiş vakitlerimiz, çocukluğumuzda kalmış gülüşlerimiz… İşte tamda bu noktada sen ve ben biz olmuştuk… Yorgun argın akşamüstlerinde; Bir fincan kahvenin köpüğünü üfler, yudumlardık Gözlerimiz konuşurdu, dudaklarımızda kahve telvesi “nice kırk yıl hatırlara”… Ya şimdi nerdesin! Ulviye Ay 23/02/10 |