SULTANIMA....
Senin nurunla, alem nurlandı efendim,
Sensiz kaybolurdu âdem, atamazdı bir adım, Senin şanını hâşâ ki ben mi yücelteyim Bilakis ismini zikretmekle feyizlenmektir muradım... Sen unutmadın hiçbir zaman bizleri, Buyurdun veladetinde "ümmetî ümmetî" Ama biz unuttuk seni ey sevgili, Yaşamadık sünneti, çekmedik hasreti... Melekler salladı efendim nurlu beşiğini, Ne gece, ne günüz, hiç kimse görmedi gölgeni, Doğunca başını secdeye koydun, istedin ümmetini, Senin veladetin oldu ümmetinin veladeti... Senin ismini zikredemedi bilal Oldu konuşan dili lâl Senin Terin bile gül kokar Senin şefaatine sadece ümmetin mi Bütün enbiya koşar Sevgili; Senin şefaatin şamildir usat-ı müminini Yarın arar gözlerimiz livaül hamdini.. 23.02.2010 Salı |