Siz (2)yüzüm yoktu, kayıptı gözlerim paranoyak bir örtüydü tenim insana hiç benzemiyordum şekilSİZ içmiyordum artık gene de yürüyemiyordum adam gibi sallanıyordum dar ağacı dar sokaklarda dengeSİZ yırtmak geçiyordu içimden geceyi en sensiz yerinden ve vurulmak kavgalarımda eylemSİZ özlem çatlağı topraklarıma gecenin ekildiği saatlerde ben umuda çiçek açıyordum mevsimSİZ davullar çalıyordu uzak düğünlerde kastanyetlerini takıyordu roman kız içim yanıyordu ateş gözlerinde çengiSİZ uykulu şehri sessizce bırakıp pencerene ellerimde gece çiçekleri mor bir hüzünle karıştım gecene ezgiSİZ dağınık yüzümde delirmenin tadı tenimde baygın koku bir sevdayı zoraki inkardayım isimSİZ ah! siz.. bana ’siz ’ dememeliydiniz şimdi arzulu bir intihardayım sevgiSİZ.. |
harika ...
sevgim saygım her daim tebriklerimle değerli şair dost...