DÖNÜYORUM “SON” A
Beyhude zamanlar bunlar, çırpınma yiğidim.
Yabancıyım bana, kalmadı bende ümidim. Uzandığım dallar, bildiğim ağaçtan değil, Boy veren başak, ektiğim topraktan değil, Sessizim, çıkmaz haykırışım eskisi kadar, Zalimim dilime karşı, dilim bana gaddar. Geçmişim yok, bugün ilk günüm sanki Gerilemekteyim, bu, ilk dünüm hâlbuki. Hatıraların yanından hızla geçip gidiyorum. İçlerinden umutsuzluğu seçip gidiyorum. Sona yaklaşmışım, tuhaf, son nerde? İrkildim bir an, son, başladığım yerde… |