SENSİNSENSİN ÖĞRETMENİM Çorak toprakların dermanı, emsalsiz can suyu, Sana susamış, asırlardır kavrulan bu kuyu, Tohumdan çınar yetiştiren efsunlu sanatsın, Lût Gölü’nden arşa erdiren gizemli kanatsın. Karanlık gündüzlere inat, yol gösteren fener, Sensiz zihinler mağlup, cehaleti seninle yener. Yürekleri açan anahtar, yüreklere açılan kapı, Bilime hasret canların sığındığı gizli yapı. Aydınlık ateşinde sönmek nedir bilmeyen köz, Sessiz beyinlere çığlık, görmeyen kalplere göz. Nefret bulutlarını dağıtan, güneşi açan sen, İstikbale ayna tutan, geleceğe geçmişi saçan sen. Mehmet DEMİREL |