YOLDA YÜRÜYEN ADAM
Sen yürürken evet sen yürürken kaldırım taşlarında
Ve altında o sokak lambalarının Sessiz çığlığı yüzüne vuruyordu tüm yaşanmışlıkların Ve sen evet sen sadece yolda yürüyordun Gecenin karanlığında şehrin dar sokaklarında Kaybolan kendini arıyordun. Aslında bulduğun ama kaybettiğini sandığın Etrafında ise ılık bir rüzgar adı yalnızlık, Kapılmış yürüyordun... Gözlerinde iki damla yaş yanaklarından yavaşça süzülüyordu, Sözlerin bittiği yerde Ve adresler hep aynı yola çıkıyordu. Sen ise sadece yürüyordun binlerce mil ötede Ve senin yürüdüğünü hisseden, yine binlerce mil ötede bir kalp vardı. |