sessizliğin içinden...
Duru bir şey duyuluyor sessizliğin içinden...
Bebek ağlar gibi, sevgili güler gibi... Bir çığlık kopuyor ki yüreğin derinlerinden, Tıpkı sessizlik gibi, sensiz ve bensiz gibi. Zamanın unuttuğu yerde, günün battığı andayım, Zihnimin derinlerinde bir fırtına kopuyor. Bir ağrı tutuyorki yalnızlığı o anda, işte o anda yalnızlık daha da çok koyuyor... Elbette ki yok olacak sensizliğin izleri.. Şimdilik uyku haram, zehir gibi gündüzleri... Yakama yapışmış bırakmıyor belkiler Sessizliğin içinden duyuluyor sesleri... Loş bir ışık çarpıyor gözüme birden, Yahut bir karanlık da ben öyle görüyorum. Bir türlü çıkamadım sensizliğin içinden. Sessizliğin içinde ölümü bekliyorum... |