KENDİME SARILIR DONARIM
Bir masal perisisin sanmıştım,
Hani “bir yastıkta” derler ya… Kaz tüyü yastıkları kenara atıp, Başımı dikenlere yaslamışım. Asiller beni severken, Bir sahteye kanmaya pişmanım. Cenneti dünyada yaşamak varken, Yıllarca ateşlerde aldanmışım. Artık kıtlık günlerinde, Zengin sofranda doymaktansa, Bereketli topraklarda, Ekmeğimi kana banarım. Soğuk kış gecelerinde, İhanetinde yanmaktansa, Sıcak yaz gecelerinde, SANA DEĞİL… Kendime sarılır donarım. Rüştü SUNGUR 02 Şubat 2010 |