ŞİMDİ SEVİN...
Bitmez mi karanlıklar,hep siyah rengin?
Gözlerin hep ayazlı,kararsız bezgin, Esiyor sert rüzgarlar,için hep serin, Hissizlik yaratılıştan belki de,senin eserin. Boşluğa haykırdım da ses geri geldi, Söz sanatım kalmadı,hepsi tükendi Doğa doğmamış duygulara bile can verdi, Ölüm sessizliği de mi senin eserin? Hangi mevsimdesin ki,düşüyorsun yere? Esmiyor ki rüzgarlar,savruluşun niye? Sağanak yağıyorsun,yağmursuz güne Mevsimsiz yaşam da mı senin eserin? Hadi kapat perdesini penceresiz evin Kalbinde ışığın yok,günde görmesin. Yergi kalemim de yoktu, Eskiden her satıra nakış gibi, sevgi işlerdim. Şimdi sevin! Sitem dolu bu şiir de senin eserin... |