Sükût-u neyden dinliyordum suskunluğunu
düşe sarılmak,sana bakmak kadar ispatlıyordu doğruluğunu
uyutmuyordu gecenin bir yarısı,
durgunluğun çoktandır sorgulamadı yanlışlığını
sessizliğin en sensizliğinde göremezdim ki gidişini


ilk karşılaşmamızdı...



kafiyeleri uçuştu şiirlerimin
ne varsa unuttum o an
renklerin tonunu keşfettim,gözlerini görünce
boyun büker gibi selamladım
sana eğilmişliğim o an başladı
bir başka yüzden,bir başka aşk doğdu
maveradan kaçarcasına
bir başka dünya doğdu


ilk aşk âlemiydin..



hazır rüyalarım oldu sana dair
kurdukça kurdum zihnimde,görürüm ümidiyle
düşe yatırdığım düşlerim oldu
minyatürleşen yaşanmışlıkları unutturdun
bir ela esintisi gözlerin için,
u n u t t u m
usumun bedeli oldu,çoktandır ezberleyemediğim gülüşün
her an gözlerimin önünde
fakat
sihri okutturdu gözlerinin
ben bir çırpıda aşkı ezber ettim



ilk ayrılık şiiri oldu gidişin..



diyorum ki,
uzat ellerini
bir minicik aşk büyüsün avuçlarında
terk etmenin raconunu öğretme bana
dinliyor efsunlu bir alemden bize gülen gelecek
h a k i k a t gibi öğrenemem gidişini
a f f e t


yok yok tanımıyor olamam seni
bu ilk karşılaşmamız olamaz
yoktan bir hikaye uydurmadı kelimelerim
sen bile tanımıyorsun bizi






afedersiniz,
yüreğinizin rengi neydi?