Şubatın On dördü Yine

Ne çabuk geçti bir yıl
Yine şubat ve yine on dördü
Mevsimler susuzdu bütün yıl
Gündüzler sağır
Geceler kördü

El yordamıyla aradım her ışığı
Bakışlarındaki sevgidir diye uzandım
Her defasında boynum bükülü kaldım
İçim yandı, dışım yandı
Ben yandım

Gözyaşımla suladım umut filizlerini
Şafakları sakladım goncalardan
Hasret açtı bütün çiçekler
Koparıp bütün hıncımla, kaç dilek diledim bilemezsin
Bulduğum dört yapraklı yoncalardan

Gelmedin
Umutlarım kimsesiz mezarlarda bekledi
Her günü yeniden bitirdim sensiz
Dönmeyişinin gölgeleri kapladı ruhumu
Ardından emekledim

Gelmedin, ne çabuk geçti bir yıl
Yine şubat, bak ayın on dördü
Dört mevsim kurak geçti
Sağır gündüzler duymadı seslenişimi
Geceler görmedi, kördü…

Turgut Uzdu