Ne çok doğru demiş sn. şairimiz.. Az bile demiş vallahi.. Nerede o eski çocukluğumuz, hatta gençlik. Bir lokmayı paylaşılıp, başa kakılmayan yıllar. Hesapsız, önü ardını düşünmeksizin kendini kavgalara attığın dostlar, dostluklar.. Topaç oynayıp, saklanbaç, yakan top oynanan yıllar.. Hani nerde? Nerde vefa, hatır gönül. Üç-beş günde olur olmuş adına dostluk denilen. Hatta o büyük sevdalar.. Teknikle yaşanırken, teknikleşmeye başlamış yürekler, beyinler. Kaçar olunmuş insanlardan. Aman bana dokunmayan yılan bin yaşasın olur olmuş. Ne tad kalmış ne inanç, güven.. Kocaman kalabalıklar oluşmuş, kalabalığın içinde yalnızlıklar çoğalmış aslında. Boşluklarda kaybolunmuş, tutunulmuş bir yerlere. Adı ne dost olmuş ne dostluk.
Ve bizler ne şanslıyız ki o günleri görebildik, yaşadık hiç olmazsa. Ya şimdiki, çocuklar, çocukluk? Hiç bunları bilmeyenler? Yaşamayanlar? Ben kendi adıma buna üzülüyorum sadece. Bilemediler, göremediler, değerlerin değer oldluğunun bile unutulmaya başlandığı, betonlaşan bir toplumda, betonlaşmaya başlayan beyin ve yüreklerin arasındalar, böyle bir döneme rastladılar, vallahi yazık diyorum..
Nostalji yaptım, döndüm çocukluğuma yeniden, hatıralarım canlandı içimi döktürdü dizeleriniz. Bir dokun bin ah işit gibi oldu, affola:))
Saygı ve sevgilerimle..

sera. tarafından 2/15/2010 12:31:00 PM zamanında düzenlenmiştir.