GÜNÜN ANLAMINA BİNAEN
boş döşekde horluyor iken asude hatıralar
aşiyandan inmiş melekler koynumdaki uykusuz aşkı sallar. dalga kıranım mendireğim ve dahi pervanesiz fenerim kıyıdaki yalancı liman kimsesizliğime gel koynuma gir yeşert çorak yalnızlığımı tenimin mahremini boz yırt perdesini ar’ımın suyum ol avuçlarında sen’i sun sen’i içir kavruk dudaklarıma kesilsin nefesim vursun dalgalara ve hatta lodos’dan göçmüş kaldırımlarına yıka beni usulca tatlı suyla tenimi üfür sahile savrulsun cevherlerim al sar sarmala lâkin bildik limanların kaldırımlarında gavur dudaklım bu yıl’da yoksa balıkçı çıkın’larında sakla beni ve yahut savur gitsin piç bakışlı martı ağızlarında.. hani; nerede o sevgili hala saçlarıma takmıyor gölet’inde açan nilüfer çiçeklerini.. Turnaki.. |