dağların morları vurur içime
ardıç yapraklarına düşer ay ışığı
serinliğin ortasına damlayan yangınlarım
ceylanların gözlerinde üşümelerim
sen olmadığın tepelerde bakışlarım ağlar
ülkemin yalnızlıklarında solgun güllerim
güneşin doğuşunu bekler
hasret sancılarında kasımpatların çığlığı
yıldızların doğuşuna ramak kalir...

ılgıt akşamlarına düşen karlar var ya
koynunda büyüttüğü kardelenlerin
sarı çiçeklerinde gördüm seni
mahsun yalnızlıklarında düşledim geçmişi
iz düşümlerinde hatırladıkca gülüşlerimizi
çağlayan olup akan ırmakların berraklığında
aşkımızın solmazlığını suladım
hür dağlarımın sen kokan eteklerinde...

canım ülkem var oldukca ihanetlere inat
esen yellerinde
dört mevsim açan çiçeklerinde
hep sen kokacaksın türüm türüm
hilalim kaşlarına düşecek karanlıklarda
mest olacağım içime düşürdüğün ateşinle
ağustosları yakacağım
ülkemin sokaklarında seni haykıracağım
menekşe yüzlü birtanem...