I

bazı şeyleri iyi bilmeli insan.
ben dağları iyi bilirim mesela.
birde ardıç ve ayrılığın kokusunu.
herkes eylülde hüzünlenir,
ben eylüle direnirim.

parmaklarım da eğreti durur sigara.
bahar kokularından beslenirim mesela.

bir de iyi bilirim kır çiçeklerinin rengini, adını.
gelinciğin başaklar arasın da salınışını.

bir de eksik tadımın ardından yaptığım yolculukları.
yol molası düşlerimde demlenmeyi,
ve uzun sevişmelerin tadını çok iyi bilirim.
insanı sek içerim mesela , şiirin olduğu her yere giderim ben.
bilirim şair olmaz benden… ama yine de yazarım.

II

bazı şeyleri iyi bilmeli insan.
sen aşkı iyi biliyorsun mesela.
gelmelerin adını, gitmelerin derinliğini.
bir de renklerle aran çok iyi.
her mevsim de hüzünlenebiliyorsun .
parmaklarına da çok yakışıyor sigara,
ellerinde rakı kadehini sevinç basıyor.
şarap dudaklarımla sevişiyor adeta.

ne çok şeye yakışıyorsun sen.
ve ne çok renkte güzelsin.

III

bazı kokuları iyi bilmeli insan,
anne memesine dönen çocuk gibi;
en çokta insanınkini.

insan aşk’a düşmeyi de iyi bilmeli.
öyle bir düşmeli ki aşka;
tam on ikiden vurulabilmeli.

muzaffer CURA

DÜŞ ÇOCUKLARI KİTABINDAN

her şeye rağmen yaşadım diyebilmeli.
ve mabedine girer gibi girmeli,
içine insanın.