ASİ RÜZGAR
Hafiften esiyordu akşam rüzgarı
Ne ses,ne çığlık,ne de gözyaşı Fırtına öncesi sessizlikti Kimsenin bilmediği Yarı karanlık gecede Bir tek ay ışığı Bir de karanlıkları yırtan bir renk: KIRMIZI Belki kan’dı bu:Ölümün habercisi kan Ya da kızıl renkli bir buluttu ağlayan Belki alev renkli bir kuş’tu çırpınan Yahut kaybolmuş bir renk:Ateşten arta kalan Asi ruhumun izdüşümü Yansımıştı rüzgara Gözüpekti benim gibi Ateşe,havaya,suya Aldırmıyor gibiydi Maviler değişti, Lacivert oldu sanki Ruhuma hükmeden herşey Delirmiş gibiydi Dalga hırçın,rüzgar asi,ben öylesine Ne olur artık,bana aşktan sözetme Hırçın dalga vurma, Yoruldun artık. Deli rüzgar esme, O gelmez artık... |