karanlık
kar yağıyor Ankara’ya..
gece karanlık olsada, bembeyaz bir şehir gözlerimin hapsinde.. sokak lambası süzülürken odamın penceresinden, elimde sigaram uzaklara dalıyorum, üşüyen bedenim ve daha çok üşüyen yüreğimle, yapayalnızım.. yüreğimden çıkıp kirpiğime tutunan bir damla bıraktı kendini, ve ardından sel oldu aktı yüzüme.. gecenin sessizliğine eşlik ediyor sessizliğim.. bir tek hıçkırıklarım bozuyor bu dayanılmaz sessizliği.. saat ilerlerken, mutsuz, umutsuz bir gecenin koynunda, daha çok var sabaha.. beklemek belki sabahı getirecek bana .. ama, daha çok var aydınlığa.. |