Hırs
Uykusuzluk çekerken karaladığım bir iki satır.
Sıkıntı esiri kendime,soramadığım hal hatır Yazdıklarımı bağlayan elimi saranlar hep nasır Vuslatımın görünen ömrü sürecek belki bir asır Yas,tutarım kaçarı yok,bünyem alışkın acıya Az,solmuş tenimin rengi çalmakta biraz sarıya Üşümüşüm alev alev yanarken fark edemedim Gör,tükenmiş kanımın basıncı düşmekte yarıya Bulduğum yollar attığım adımlara oldukça kızgın Bittiğim anlar gözyaşının onuruyla pek bir hırçın Ne yapmalı ya da etmeli ki olmuşum artık bezgin Vücudu yalnız bırakan hücrelerim başıboş kaçkın Nakarat Tehlike içinde rahatlığım olmuş dikkat çeken iş Hırs dolu beynimin çeneme baskısıyla kırdığım diş |