BİLİRİM...
son öpüşünün gölgesi dururken çehremde
erteler vuslatı hasretler bilirim birileri var uzakta bekleyen, beklenen iyi haber geç , kötü haber tez ulaşır bilirim gün geceyi kovalarken yanıbaşımda tozlu raflara kaldırdığım gülüşlerimi çöpe attım bak bir ömür bitti dilek kuyusuna attığım taş kayboldu bilirim sonsuzluk denilen kavram yarin gözlerinde kendimi tekrar yarin gözlerine hapsettiğim gün öleceğim bilirim şimdi eksik kalan parçam sende tüm iyiliğim, tüm sevgim karşılığında acın, sancın bana emanet ben emanete ihanet etmem sende etmezsin bilirim... |