*** Sabır YA-RAB Kalanlara …***
Duydum ki bakacakmış çok da sevgili torunu
Acı dolu ciğerleri Manisa’ya gider yolu Yitirdiği son yavrusu sofrasına oturduğu Gidişinden belliydi dayanmayacaktı yüreği Zor alıyordu soluğu… Manisa’dan haber geldi dediler ki teyzen öldü Yaşadığı şu ömründe çok ağladı çok az güldü Hem baharda hem de güzde Beş yavrusun beşini de, kendi elleriyle gömdü Kanlı yaşları akıttı ağlayan hep iki gözü… Bilirim bir günün doğardı da, bir günün batmaz Şimdi ıssız evlerinde hiç kimse yatmaz Oğlunun kızının yerini hiç kimse tutmaz Şimdi bakamam evine içime doluyor ayaz… Sanma ki unutacağım gördüğüm en son halini Yönelmiş ebedi mekana eller üstünde gördüm ki Kardeşlerin ağıt yakar Caaan…Gözünü açıp da söyle görebildin mi… Gidişinin son zerresini, rüzgara savurmalımı Yoktur hiç isyanımız, elbette ALLAH alıcı Yaşadığın sıkıntılarla, bıraktığın içler acı Gittiğin yer bakidir de, kalanlar hepten yalancı… Şimdi seni bekliyorlar, ellerinle gömdüklerin Kalanlar dövünüyorken, sen onları sevindirdin Kurban olur yavruların, mezarının toprağına Diliyorum şimdi senden, Sabır YA-RAB kalanlara… Yazan : Gülsüm GÜLMEZ 1.2.2010... :::::::::: MANİSA :::::::::: Yaşadığı acılarla dolu hayatından, içimi çook ama çok acıtsa da, bu gün kaybettiğim Teyzeme ithaf en bir kaç satır… İnanın yazmak hiç kolay olmadı… |