AKMAK YASAK ARTIK BANAGözlerin miydi ruhumu bile ürperten o amansız soğuk, Islak vücudumda bile sükûnet arardı gözlerin, Nedendir bilinmez bu anlık kaygı ve telaşların, Zaman azdı, mekânımız geniş olsa ne çıkar, Kokun içimde kalırdı gözlerin yine uzaklara kaçar… Hayâsızlaşan hayal gücümdü belki de acımasız şiirler yazmamı sağlayan, Senin o omuzlarında taşıdığın yükmüydü çiçekleri bile incitmene sebep olan, Serseri çığlıkları artık hazmedemiyor bu yorgun beden, Belki de amansız haykırışlardı kederin bile güneşle üşüdüğü an, Akmak yasak artık bana bu coşkun selde, sen git beni düşünme… Kimi bekliyordun, kendini bekler gibi… Yazık değil mi gözlerine, Anlaşılan bugün geç kalmıştı, hüzünlü bir matem havası, Ne de çok seviyorlar seninle vakit geçirmeyi, Anlaşılan yine siyahı seçti gözlerin, yas tutuyorlar, baksana Belli ki gökkuşağının renginin beyaza dönmesini bekliyorsun, ne yazık, Akmak yasak artık bana güzelim, suyumda gözyaşın olmadıktan sonra… Sonbahar çocuğu olmak acı çekmek için yeterli bir sebep sanırım, Bir türlü ilkbaharla harmanlayamadın solgun yapraklarını, Ben ilkbahar çocuğuydum ama sonbaharın yanında hiç açamadım, Artık mevsimlerede aldırmıyor eskimeye yüz tutmuş beyaz tenim, Yanıma gel yar, sözümü duysana… Ben seni sevdim, halimi gör yar, gönlüme girsene… Akmak yasak artık bana yârim, sadece beş kelime, on hece… Meğer sanaymış yolculuğum… “…” Senin içinmiş çekilen bunca çile, atılan adımlar, koşulan yollar… Masum bakışlı bir sonmuş, sonunda ise ayaklar altına alınmış gururlar, Söylemeyi ne kadar çok isterdim, İnciterek yürüdüğün kaldırımlar üzerinde bir tanem, sana da iyi yolculuklar… Akmak yasak artık bana can parem, koynum boş, Ellerim hala titriyor ama sabit fikirler kilitli beynimde, Ne sevdaymış ama üç beş satırla son buldu, bu muydu? İnsanlar mı sokaklar arasında, yoksa sokaklar mı insanlar arasında kayboluyordu? Ne fark eder ki..! Sonuçta sen bir sonbahar kızı bense ilkbahar çocuğu, Artık ne gelir elden, sen gittin… İşte sevdiceğim, sen gittin ya… Akmak yasak artık bana… Sen yanımdayken çağlayamadıktan sonra… |