YAKIŞMIYON
Ciğerim yaralı vardım yanına
Gerilmiş oturur makam koltuğuna Düşman gibi bakar gözleri bana Yakışmıyon o koltuga sen ruhsuz Ne halimi sordun ne hatırımı Bir bıçakla da sen deldin kalbimi Bu koltugun eri sence böylemi Yakışmıyon o koltuga sen ruhsuz Açtın masandaki çekmece gözün Gösterdin kan kaplı silahın yüzün yargısız fikrinle köpürüp durdun Yakışmıyon o koltuga sen ruhsuz Bir silaha baktım birde yüzüne Tüküreyim dedim alçak gözüne Değmez dedim sonra ruhsuz birine Yakışmıyon o koltuga sen ruhsuz Bu meslek kutsaldır taşınır ruhta Sen gibi ruhsuzlar ne gezer burda Adam otururdu ezel orada Yakışmıyon o koltuga sen ruhsuz… |