Öğret bana...Gökyüzü küçülüyor bir martının kanatları altında Çözülen düğümlerden geceye sarılan eller Tarifine tercüman olunamayan kelimeler yazıyor... Dünya Tiz sesinde ölürken insanlığa Avuçlar bastırıyor en büyük günahını Çocuklar aynı anda bağırmaya başlıyorlar: “Dokunmayın bize Siz kirlisiniz sevgilerinizde birbirinize!” İrkilemiyor ne yazık insanlar Kucakları toprak dolmadan önce Kapatmaktan kulaklarını. Attığım her adam boyu adımlardan Küçülüyorum durabilmek için karşısına -O bir kız! Kız çocuğu Gülerek söylüyor şarkısını! Uzatıp ellerimi saçlarına dokunuyorum Uzatıp elini kalbime koyuyor Ona büyüyorum… -Ben de söyleyebilir miyim şarkını!… ezgi ç. 01.02.2010 |