İnandım
İnanmazdım annem söylese bile,
Bu vehim bir gerçek olamaz derdim, Ve hayret ederdim çekerken çile, Ağlarken bir yandan güler geçerdim. Kıblesine secde etmek isyanın, Kuruntusu dahi ölümden beter. Benim için sonu demek dünyanın, Kıyametim için bu hayal yeter. Ruhumun üstünde kara bulutlar, Dolanıp durdular geceler boyu. Kaybolmasalar da bir an umutlar, Yatağım olmuştu dipsiz bir kuyu. Uyurdum; çıldırtan düşüncelerden, Kurtulmak adına ölüler gibi. Cevabı bilinmez bilmecelerden, Kaçardım durmadan deliler gibi. Gün geldi ufukta belirdi güneş, Fırtınalar dindi, sular duruldu, Diye sanıyorken gizli bir ateş, Kalbimin içine gelip kuruldu. Hiç sönmek bilmeden yandıkça yandı, Bu ateş kuruttu gözümde yaşı. Alevler gün geldi arşa dayandı, Ve büküldü boynum anneme karşı. Ankara, Ocak 2010 |
Bu ateş kuruttu gözümde yaşı.
Alevler gün geldi arşa dayandı,
Ve büküldü boynum anneme karşı.
***************************************
HEP BÜKÜK KALSIN İNŞ.
BAŞKA TÜRLÜ NASIL HELAL EDER HAKKINI