Köprü...
Bir köprüden geçer gibiyiz
Adına baht denilen Cismi belli olmayan Uzadıkça uzayan Başı belli sonu... Her adımda biraz daha uzayan Öyle bir adım atarsın ki Sevinçler çıkar karşına Bir başka adımda ölesiye ağlarsın Kalakalırsın tam orta yerinde Öyle bir noktası vardır ki İşte o nokta dönüm noktasıdır Ya sonuna kadar gidecek Yada ölümüne vaz geçeceksin Yada gidebildiğin kadar gidersin Bir köprüden geçer gibiyiz Uçsuz bucaksız Bir yanında deli poyraz Bir yanı gül bahçesi Karar senindir Ya poyraza kapılır gidersin Yada gül bahçesini seçer Güldereni olursun Bir köprüden geçer gibiyiz Bazen koşar adım gidersin Bazense ağır aksak Nereye varacağını bilmeden Başı boş biteviye Bazen kaçmak istersin Ardına bile bakmadan gitmek Nereye gittiğini bilmeden Attığın adımı düşünmeden Koşarsın nefessiz kalana dek Bir köprü’ki başında hüzün Ortasında hüzün Sonun da hüzün Ve bir an durup düşünürsün hatırlamaya çalışırsın Neresinde gülmüştüm Yürüdükçe anlarsın köprü sensin Adım senin Yürüdüğün yol yaşamın Ya dik yürürsün yada..... Hülya Kanber |