KALEMİMSessizliği giyinmedim dilime bu sefer bir kesik nasıl acıtırsa ellerimi öyle yandı benimde cümlelerimin canı. Fısıltılarımı çığlıklara çoğalttım çoğaltıklarımıda dostlarımla paylaştım. Top yekün bir savaş şimdi şiirlerde top yekün acıya, hıyanete karşı duruş. Gökler barut dumanlarını saklayadursun ben gördüklerimi saklamıyacağım içimde. Kusacağım kan gibi, dizelere. Kayıp çocuklar için ağlayacağım Kayıp giden gençlik için konuşacağım ekmeğini azimleri ile ıslatan işçileri ancak; mezarda huzur diyen emeklileri kalemimin kömürüyle canlandıracağım. Duygularımın eteğine; kimi zaman aşık gönül kimi zaman yetim sahibi anaların isyanı sarılacak. On parmağımla, iz bıraktığım yaşamımdan parça parça anılarımda kelamıma sıkışacak. Kalemimin teri, içimdeki yangınları ıslatacak. Ben cümlelerle bütünleşeceğim. Yaşam; benden duygu aynalarıma köprü bulacak. Köprülerde; cümlelerden dem alanlar buluşacak. İçimdekiler dışımdaki herşeye doğru akacak. Kalemimin sesi. yüreğimin rengi olacak. ALEV YAVUZ 28/01/2010 |