"..Sevmek fedakarlıksa
Zarar verme varlığınla. "
BAŞKACA NE DEMELİYİM,NE DESEM Kİ ?
SAMİMİ,İÇTEN,GÖNÜL DERİNLİKLERİNDEN;
DOSDOĞRU VE KUSURSUZ..
ACİZANE TEBRİKLER DESEM..
YETMEZ BİLİRİM DE,DAĞARCIKTA KALANLARLA
BAŞKACA YOK İŞTE ,YOK..
GENE BİLİRİM Kİ ,
BUNCAĞIZI KABUL EDER SEVGİLİ ŞAİRE..

Şiirdi.
Şiire saklanmış bir öyküydü.
Öyküye sarılmış bir acıydı.
acıyla beslenmiş bir olgunluktu okuduğum.

sihirimsi tarafından 1/25/2010 10:46:40 PM zamanında düzenlenmiştir.

Öğretmenim,sustum.Ne söyliyebilirim ki.Yüreğine,kalemine sağlık

yaşanmışlıklar ve acılar olgunlaştırır insanı..belkide tecrübe budur efendim yaşanmışlıkların toplamı...ama ne kadar tecribe edinirseniz edinin sevmeyede sevgiyle gelen elemede çare yok ..yaşanacak yaşanıyor nafile...mutlu yada hüzünlü...güzel bir şiirdi efendim..saygımla

Eskiden eylül,
Okulun açılışıydı benim için….
Ve bir eylül ayında
İki darbe birden aldım…
Sırtımdan bıçaklanan bedenimin
Yüreği kan ağladı,
Yıkılırken güven dağı…
Çaresizlik sardı benliğimi
Amansız hastalığın pençesinde
Çırpınıyordu canımın canı.
Dört koldan sarılmaya çalışırken hayata,
Çok tökezledim,
Parçalandı avuç içlerim,
Lime lime oldu varlığım.
Hiç tüketmeden umudu
Yeşerdi içimde hayat…
Sonra
Sırtımdaki bıçağın izi,
Yeniden kabuk bağladı
Ve kopartmadım bu sefer ben
Söndürdüm yaramın harını…
Dönüp sırtımı vefasızlığa,
Dört elle sarıldım umut ağacıma…
İçimdeki korkuları gömüp
İnancı çıkardım su yüzüne…
Görünmeyendeki gizi
İç sesinin güzelliğini
Duydum kimsesizliğimde
Gene bir eylülde
Teselli oldu varlığıma…
İnandım yeniden sevdaya.
Ne çare
Vedası yok bir gidiş
Düğüm düğüm sararken varlığımı
Sızladı burnumun direği
Yandı özüm,
Sarıldım acıya…
Sarıldım varlığına da
Katlandım bu dağ acıya…
İşte şimdi kimsesizim.
Sel olsa ne var ki gözyaşım,
Her daim ağuludur sofrada aşım.
Kimsem sensin demiştim,
Boşa mıymış sohbetlerim? …
Pişmanlığına sarıl sen de
Neden sevdim ki, de…
Neden dedim ki sevdiğimi, de…
Sustur yüreğinin dilini
Ve kırbaçla ruhumu…
Vurma,
Ne olur
Sen bari ağlatma…
Sen de pişman olma
Susturma gönlünü
Korkma gölgemden.
Kaç eylül geçecek kim bilir…
Kaç mevsimler geçecek düşünle
Ve ben
Gömerek yüreğimi yüreğine
Sus be kadın diyeceğim kendime,
Sus ve git yokluğuna…
İlişme!
Bırak!
Seni sensiz de sevebiliyorsa
Bırak,
Taş bas bağrına
Taş olma yoluna…
Sevmek fedakarlıksa
Zarar verme varlığınla.
Sevsin yokken de kendince…
Bir eylül ayında
Sahildeki o taşta
Ya da aşiyan yokuşunda
Gelirsen göz göze
Benzetirsen serap olan düşüne,
Hatırla ve sevmiştim de
Bir eylülde
Ya da
Tut gönlümün rüzgârını,
Uyandır bu korkulu düşten beni.


Harikaydı efendim yüreğinize sağlık.

güzel bir şiir okudum sayfanızda tebrikler hocam saygılarımla