üç minik yokuş...bir cadde...Başladığı gibi bitti. Tıpkı Çukurcuma gibi. Kısacık. Ufacık. Tefecik. Üç minik yokuş. Bir cadde. Hepsi bu! Kolundan tutup çekmeliydim belki. Belki "Gitme!" demeliydim. Evet, demeliydim! Hatta diz çökmeliydim. Yalvarmalıydım. Ağlamalıydım hatta. Kıyameti kopartıp küçük çocuklar gibi tepine tepine ağlamalıydım caddenin ortasında. Yapmadım. Yapamadım. Kaldım. Kalakaldım. İliklerim dondu. Donakaldım. Olmadı. Ve gitti. Gitti işte. Her şey bitti. Bitiverdi. Kısacık. Ufacık. Tefecik. Üç minik yokuş. Bir cadde. Hepsi bu. Tıpkı Çukurcuma gibi. |
sadece gidişler ertelenir... yolda gözü olan eninde sonunda gider...
güzeldi...