Bir gün!yaşarsın hayatında.
Ama sadece unutamadığın bir gün.
Ya kaybetmişsindir,yada kazanmışsındır.
Aslın da ilk önce kazandığını hissedersin.
Sonra,kaybettiğini anlarsın.
Artık,gözlerin uzun bir geceyi sabırsızlıkla beklemektedir.
En büyük kayıbım sendin sevgili!
Kazandığım tek şey acılarımdı.
Her gün hayalinle yaşıyorum.
Bununla yaşamak zordur sevgili.
Çünkü en sonun da,hayal olduğun için hıçkırarak ağlıyorum.
İlk önce gecelere esir olursun.
Sonra yalnızlık senin yaşam felsefen olur.
Daha sonra karmakarışık hayallerde kaybolursun.
Bilmediği bir şehirde etrafına bakıpta,
Korkakça annesini arayan bir çocuk gibi yani.
Sanki kalbini söküp almışlardır.
Etrafına bakmak istemezsin.
Önünü alamadığın kör bir ateş yakar seni.
Ama sen yanmazsın.
Sadece acısını hissedersin.
Sanki bir yere,bir şeye tutsaksındır.
Esir olmuşundur.
Yani yaprakların rüzgarda özgürce uçmaları gibi değilsindir.
Kimi geceler efendin olan yalnızlığa ağlarsın.
Artık ufacık bir kımıldanışın bile,
Haykırıştır senin için.
Acın gitgide büyür,
Durmadan artan göz yaşların gibi.
Yavaş yavaş gecelerdende korkmaya başlarsın.
Duvardan başka sırtını dönecek hiç bir yerin kalmamıştır.
O yaşadığın bir güne!Lanet edersin.
Yeni bir güne başlamak için çabalarsın.
Bunlar senin son çırpınışlarındır.
Sonra öyle bir hale gelmişindir ki,
Yalnızlık da dışlamaya başlar seni.
Artık tek çare ölümdür senin için.
Kalbin beynine hükmedemiyordur.
Beynin ölüm fermanını yazmıştır.
İntihar edersin yalnızlığınla.
Bu çok feci bir ölümdür.
Fakat acılarınla yaşadığın ve yalnızlıktan kurtulduğun son gündür!
Yani senin kazandığın ilk gündür!